تأثیر کاربرد عناصر ریزمغذی آهن و روی بر عملکرد کلزا تحت رژیم های مختلف آبیاری در منطقه بوئین زهرا

این تحقیق با هدف بررسی تأثیر محلول پاشی آهن و روی بر عملکرد کمی و کیفی کلزا در منطقه بوئین زهرا انجام شد. این ازمایش به صورت کرت­های یکبار خرد شده در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا شد. رژیم آبیاری در 3 سطح (I1: آبیاری معمول، I2: قطع آبیاری از مرحله گلدهی به بعد و I3: قطع آبیاری از مرحله خورجین دهی به بعد) به عنوان عامل اصلی و محلول­پاشی عناصر ریزمغذی در 4 سطح (M1: آب خالص (شاهد)، M2: Fe،  M3: Zn  و  M4: Zn + Fe به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثر آبیاری، محلول­پاشی و اثر متقابل آبیاری و محلول­پاشی بر عملکرد دانه معنی­دار بودند. نتایج مقایسه میانگین­های اثر رژیم آبیاری بر عملکرد دانه نشان داد که آبیاری نرمال با میانگین 3544 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را داشت. کمترین عملکرد دانه متعلق به تیمار قطع آبیاری در مرحله گلدهی با میانگین 2793 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج مقایسه میانگین­های اثر محلول­پاشی بر عملکرد دانه نشان داد که بیشترین عملکرد دانه متعلق به تیمار محلول­پاشی آهن + روی با میانگین 3519 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج مقایسه میانگین­های اثر متقابل آبیاری و محلول­پاشی بر عملکرد دانه نشان داد که بیشترین عملکرد دانه در تیمار محلول­پاشی آهن + روی در شرایط آبیاری نرمال اتفاق افتاد.